Propaganda już niejednemu zrobiła wodę z mózgu

 

Dz 2

1 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. 2 Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. 3 Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. 4 I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. 
5 Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. 6 Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. 7 «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami?» - mówili pełni zdumienia i podziwu. 8 «Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? - 9 1 Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, 10 Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, 11 Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie - słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże». 12 Zdumiewali się wszyscy i nie wiedzieli, co myśleć: «Co ma znaczyć?» - mówili jeden do drugiego. 13 «Upili się młodym winem» - drwili inni. 

Pierwsze wystąpienie Głowy Kościoła 


14 Wtedy stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił do nich donośnym głosem: «Mężowie Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie mych słów! 15 Ci ludzie nie są pijani, jak przypuszczacie, bo jest dopiero trzecia2 godzina dnia, 16 ale spełnia się przepowiednia proroka Joela: 
17 3 W ostatnich dniach - mówi Bóg - wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało, 
i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze, 
młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, 
a starcy - sny. 
18 Nawet na niewolników i niewolnice moje 
wyleję w owych dniach Ducha mego, 
i będą prorokowali. 
19 I sprawię dziwy na górze - na niebie, 
i znaki na dole - na ziemi. 
Krew i ogień, i kłęby dymu, 
20 słońce zamieni się w ciemności, 
a księżyc w krew, 
zanim nadejdzie dzień Pański, 
wielki i wspaniały. 
21 Każdy, kto wzywać będzie imienia Pańskiego, 
będzie zbawiony. 

36 Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem». 

Pierwsze nawrócenie Żydów 


37 Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: «Cóż mamy czynić, bracia?» - zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. 38 «Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa9 na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. 39 Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz». 
40 W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: «Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia!». 41 Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz.

 

Według Łukaszowej narracji, to Duch Święty wszedł pomiędzy żydów z przytupem i pierwszego  dnia nawróciło się trzy tysiące osób.  Z mowy Piotra wynika, że Bóg wyleje na nich Swojego Ducha. Jeśli tak, to w jednej chwili było już trzy tysiące głosicieli ewangelii. Dalej przez Łukasza jest głoszona ewangelia sukcesu, jak to przybywa wyznawców Jezusa. No i za jakiś czas wszystko się kończy. Żydzi przestają się nawracać, a pojawia się w narracji Łukasza inny głosiciel dobrej nowiny – Paweł z Tarsu. Duch Święty w jego narracji przestaje współpracować z Apostołami, bo przecież Łukasz pisze, że głosili tylko żydom, a zaczyna współpracować z Pawłem z Tarsu, którego Jezus nie wybrał na ucznia i który Jego nauki nie znał. Łukasz przekonuje w dziejach Apostolskich, że tylko Paweł z Tarsu odniósł sukces i nawrócił pogan. Tamtych jedenastu poniosło porażkę, bo głosili tylko Żydom, a Żydzi gremialnie odrzucili Jezusa. Okazuje się, jak pisze Łukasz, że ten duch, który na nich zstąpił, to doprowadził do klęski Apostołów. Sukces za to odniósł Paweł z Tarsu, który swoje własne nauki głosił. Wiadomo, że ludzie wolą trzymać z tymi, którzy odnoszą sukces, więc nic dziwnego w tym, że poszli za naukami tego, który ogłosił swój sukces. Trzeba zadać sobie pytanie, czy to, co pisał Łukasz, to jest prawda, czy kłamstwo? Czy ci, którzy głosili słowo w słowo naukę Jezusa, mogli ponieść porażkę? Jeśli według nauki Jezusa Duch Boży zstępuje na Jego uczniów, to właśnie po to żeby mogli zrozumieć to, czego wcześniej nie byli w stanie zrozumieć. Jeśli zaś już naukę Jezusa zrozumieli, to z przekonaniem mogli tą naukę głosić następnym. Właśnie dlatego w tak dynamiczny sposób chrześcijaństwo się rozwinęło w pierwszych wiekach. Rozwój chrześcijaństwa został wyhamowany dlatego, że stopniowo zaczęto zakłamywać naukę Jezusa naukami lansowanymi przez Łukasza i Pawła. Hierarchia i wprowadzane ograniczenia utrudniły głoszenie Ewangelii i stopniowo było coraz mniej Ewangelii coraz więcej fałszywych nauk Łukasza i Pawła. To, co jest dzisiaj w hierarchicznych Kościołach, ma się nijak do tego, czego uczył Jezus.